هرکه را عشقش زمین انداخت هــــرگز برنخاست
کشتی عظمای عشق دربحــــــــردل بی‌ناخــــداست
زخمه‌های تارشیــــــــــــــــدایی به جــــان آتش زند
وه چه آهنگش به گوش محــــرم دل خوش نواست!
کشمــکش‌های تو با عشق است درخــــواب وخیال
چشم را هردم گشـــــایی، چشم در چشم شمــــاست
پادشـــــاه عشق چون فرمـــــــــان دهد فرمان بری
تحت امرش عـــــابد و عامی، غنی وبی‌نــــــواست
عشق را با دفتــــــــــر و دستک زهی بیـــــگانگی
سینهٔ دریا دل و حــــــــــــال خــــــرابش جایگاست
آنکه کوهی را به تیشه ریشه کن کــــــردعشق بود
ورنه در هــــــر کـوی و برزن خانهٔ فرهاد هاست
سخت جـــــــــــــانی‌های قیس وســـــــال‌ها آوارگی
یاورش‌بودعشق‌ورهبر،هرچه‌اومی‌خواست‌خواست
عاشقان را جانشـــــــان عشق است، منع جان مکن
سلطهٔ سلطان عشق بر قلب‌هـــــــــــــای بی‌ریاست
