نحسی وبد قدم به هــــرآن‌جـاکه پانهی، بدیمن!
روزت سیــاه‌ترشـــــود ازشب ، که شـوم تنی
باناکســـــان پرده دروهفت خطّ پشــــــت انداز
محشورودمخوری که دم ازلاف ناشیــانه زنی
سالار قافله‌ای وبه راه پرخطـــــــــــــر، رهبر
اما تو نارفیق خـــــــــــــودت ازریشه راهزنی
ما دل‌خوشیم به باغ و گــل وگیــــــــاه، صحرا
لیکن چه ســـــــــــــــــود، ملخ‌واره آفت چمنی
آواز ناز بلبل وقمــــــــــری به گـوش ما نرسد
تنها صدای انکرت آید به گــوش، چون زغنی
کفر اســــــــت بستن ایمان به قــول‌ها وگفتهٔ تو
یک بار اگرتوعهــد ببندی، هـزاره اش شکنی
بی‌حــاصل است چشـــم امیدی به بذل تو بستن
تو اهل سامـــــــــــــرایی وازبیخ نرگدا خفنی!
شــــــرمنده باد مقـامی که یاورانش این جنسند
دواحمد فسیل ومشــــــــایی وحـضرت حسنی!
