کاش بودم شمع تا از جان ودل
عشــــق بخشم بی‌نوا پروانه را
نی بســــوزانم ازو من بال وپر
جان بگیرم عاشق جـــــانانه را
-------------------------
من سحربودم اگر،شب‌های تار
زودتربرعــــاشقان سرمی‌زدم
برسیاهی هـــای شب می‌تاختم
خواب را برسینه خنجرمی‌زدم
-------------------------
می‌شود باران شدوسیراب کرد
تشنــــگانی را زکوه‌ها تا کویر
نخوت‌ارباشدشودسیلاب مرگ
روزگاری،گوشه‌ای،مرداب‌پیر
-------------------------
خنجر اربودم به دست دوستان
سیــــــنه‌های دشمنان بدریدمی
هـــرگزازنامردی این روزگار
برقفای دوستــــــــان ننشستمی
-------------------------
نازنین گل‌بودن‌اماقصّه‌ای‌است
قاصد عشق وپیـــــام مهرهـــا
بافد ازدل باظــــرافت رشته‌ای
نگسـلد افسون وجادو، سحر‌ها
-------------------------
دوست دارم سبزباشم ســربلند
تا امیدم شــــــــــور‌ها برپا کند
شعرآزادی بخــــــــوانم تازه‌تر
مــــــــــوج‌ها را قد دریا‌ها کند
-------------------------
این‌بسیجی‌ننگ‌آب‌وخاک‌ماست
درتوحّش‌بدترازفاشیست‌هاست
دستش آلوده به خون بی‌گناست
چهـــــره‌اش دردیدهٔ باز نداست
