هرجه گـــــــــویی ازبشر ازخیرگی سرمی‌زند
بـــــــــرنظام خلقت اوازپشت خنــــــجر می‌زند
دوست دارد قـــــــــدرت مطلق شـود درکاینات
هستهٔ هستی و دور ازمـــرگ و میرو ازممات
گه که عـــــــــزرائیل می‌آید به اوســــــرمی‌زند
روی گـــــــرداند ازاو، خود را به آن درمی‌زند
فی‌المثل بر "جنتی"صد بار او خــــــدمت رسید
لیک ازاین سدّ سکندرروی خوش هرگــز ندید
بارآخـــــــرگفت باخود "بهترین جا مغز اوست
مابقی‌هم استخوان‌ویک دماغ،یک‌مشت‌موست"
چون به فــــــــــــرمان الهی کله اش ازهم درید
ازتعجب نعره ای زد، پای از ســــر پس کشید
خالی خالی بُد آن‌جا، درســــــــرش مغزی نبود
خلقت موجــــــود بی‌مغزی چو او را بس ستود
رفت تا از ایزد دانــــــــــــــــا بپرسد این سؤال
تا جهنّم چون تواند حمـــــــل این موجود کال؟!
