ماجرای ملّا ودوغ
جمعی نشسته دیدند ملّا کنـــــــــــــــار دریا
دردست کاسه ای ماست مشغول کار، تنها
می‌ریخت قاشق ازآن، هرچند لحظه درآب
می‌زدبه‌هم به قاشق، باشــــدت وتب وتاب
گفتش یکی ازآن جمع، امروزکارتوچیست
داناترازتوملّا، درشــــــــــــــهرآدمی نیست
گفتا به همره مــــــاست دریای دوغ سازم
صادرکنم به خــــــــــارج، ازپول بی‌نیازم
خندیدوگفت ملّا!این کارتومحـــــــــال است
بافهم‌ودرکت این‌کار؟جای بسی‌سؤال است
کـــــــــــــــــردش نگاه عاقل اندرسفیه ملاّ
دادش جــــــــــواب دانم، تنها شود به رؤیا
امّا اگــــــرشود دوغ، سکّه‌است کاروبارم
تنها گذارم اکنون، بسیـــــــــــار کار دارم!
